.
يمَمَمَه ..
دآمْ رآسَك حَي وبخيَرْ « مَآحولِي قصَورْ ¦~
كَلْ شيْ أنْ رآحْ ! فيِ ذمتِيْ مَآأنِشدْ عَنهْ


يمَمَمَه ..
‏​لا ضًحكتْيُ .. [ ينَشرحْ صَدرْ الزَمانْ ]
جَعلَنيْ ياربْ مـَ أفقد : ضَحكتكّ

يمَمَمَه ..
آإنتْي .. موّ بس ممّتلييَ صَدرگگ [ طههَر ] ،  !
‏​​ﺂنتتَي حتّىىَ | ثآإنييْ آإگسييَدگ ..
؛ حَ يُ ﺂ ھ

يمَمَمَه ..

اآحببكك



.